Αυτή την εποχή, δύο ιδιαίτερα αστέρια είναι ψηλά στον νυχτερινό ουρανό, ο Αλτάιρ ή αστέρι του βοσκού (αστέρας α του αστερισμού Αετός) και ο Βέγας ή αστέρι της υφάντρας (αστέρας α του αστερισμού Λύρα), τα οποία συνδέονται με μια όμορφη ιστορία αγάπης.
Ένας ουράνιος βασιλιάς είχε μια κόρη που την έλεγαν Jiknyeo. Η πριγκίπισσα μεγάλωσε
και έγινε η πιο όμορφη γυναίκα στο ουράνιο βασίλειο και ήταν τόσο καλόκαρδη,
ώστε ολόκληρο το βασίλειο την αγαπούσε. Το όνομά της σημαίνει «η υφάντρα» και
είχε πραγματικά μεγάλο ταλέντο στην υφαντική τέχνη.
Μια μέρα, ενώ ύφαινε στο δωμάτιό της στο ουράνιο παλάτι, αγνάντευε
τον Γαλαξία έξω από το παράθυρο. Τότε είδε έναν νεαρό άνδρα, τον βοσκό Gyeonu, και τον ερωτεύτηκε. Βγήκε
από το παλάτι για να τον συναντήσει. Και ο Gyeonu, όμως, ερωτεύτηκε την
πριγκίπισσα με την πρώτη ματιά. Οι δύο νέοι υποσχέθηκαν να παντρευτούν ο ένας
τον άλλον. Μόλις, όμως, ο βασιλιάς των ουρανών το έμαθε, θύμωσε πολύ. Πώς θα
μπορούσε μια πριγκίπισσα να είναι με έναν βοσκό; Σύμφωνα με μια άλλη παραλλαγή της
ιστορίας, ο βασιλιάς ενέκρινε τον γάμο επειδή ο Gyeonu ήταν σκληρά εργαζόμενος
και επιμελής. Ο ουράνιος βασιλιάς σκέφτηκε ότι ο βοσκός ταίριαζε με την κόρη
του. Με την δική της αίσθηση ευθύνης και σεβασμού και την δική του σκληρή
δουλειά και σύνεση, θα έκαναν ο ένας τον άλλον πολύ χαρούμενο και θα
κυβερνούσαν με δικαιοσύνη το βασίλειο. Η Jiknyeo και ο Gyeonu παντρεύτηκαν στο
παλάτι και πέρασαν τις πρώτες τους εβδομάδες χαλαρώνοντας και απολαμβάνοντας τη
νέα τους ζωή, καθώς ήταν τρελά ερωτευμένοι. Ο βασιλιάς, όμως, ανησυχούσε όλο
και περισσότερο βλέποντας ότι αντί για έναν σύντομο μήνα του μέλιτος με
διασκέδαση και παιχνιδιάρικη νεανική αγάπη, εκείνοι άρχισαν να επιδίδονται σε
μια πολύμηνη απρόσεκτη και ανέμελη ερωτική συμπεριφορά, ξεχνώντας τα καθήκοντά τους
και αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο. Αντί να είναι υπεύθυνοι, αφοσιωμένοι και
σκληρά εργαζόμενοι, οι δυο τους έπαιζαν όλη μέρα και δεν δούλευαν καθόλου,
αφήνοντας συχνά ένα χάος στο πέρασμά τους.
Σε κάθε περίπτωση, ο βασιλιάς θύμωσε τόσο πολύ, ώστε
αποφάσισε να τους τιμωρήσει και έτσι διέταξε το ζευγάρι να ζήσει χωριστά. Έστειλε
τον Gyeonu στις μακρινές χώρες της ανατολής και την Jiknyeo στις μακρινές χώρες
της δύσης, στην άλλη πλευρά του Γαλαξία. Η πριγκίπισσα έκλαψε πολύ και
παρακάλεσε τον πατέρα της να αλλάξει γνώμη, όμως εκείνος ήταν ανένδοτος. Η μόνη
υποχώρηση που έκανε, ήταν να επιτρέψει στο ζευγάρι να συναντιέται μία φορά το
χρόνο, την έβδομη ημέρα του έβδομου μήνα κάθε έτους.
Η Jiknyeo και ο Gyeonu αγαπούσαν ο ένας τον άλλον τόσο πολύ
και πονούσαν που ήταν αναγκασμένοι να ζουν τόσο μακριά. Μόλις έφτασε η
πολυπόθητη μέρα, οι δύο νέοι ήταν ενθουσιασμένοι που θα συναντούσαν επιτέλους ο
ένας τον άλλον. Όταν, όμως έφτασαν στις άκρες του Γαλαξία, ανακάλυψαν ότι δεν
μπορούσαν να τον διασχίσουν. Από τις αντικρυστές όχθες του ποταμού, άρχισαν να
φωνάζουν δυνατά ο ένας το όνομα του άλλου, αλλά καθώς ο Γαλαξίας ήταν ο
βαθύτερος και μακρύτερος ποταμός στους ουρανούς, δεν μπορούσαν να δουν ο ένας
τον άλλον. Έμειναν θλιμμένοι, ο καθένας στην πλευρά του. Λαχταρούσαν να
μιλήσουν και να πουν πόσο αγαπούσαν ο ένας τον άλλον, αλλά δεν μπορούσαν να
κάνουν τίποτα εφόσον δεν υπήρχε τρόπος να φτάσουν στην απέναντι όχθη
καλύπτοντας την τεράστια απόσταση ανάμεσά τους. Έκλαψαν τόσο πολύ, ώστε τα
δάκρυά τους έπεσαν στον Γαλαξία και τον έκαναν να ξεχειλίσει και να απειλήσει
τους ανθρώπους και τα ζώα που ζούσαν στη γη.
Τα πουλιά και τα ζώα ανησύχησαν πολύ και σκέφτηκαν να κάνουν
κάτι για να βοηθήσουν τους δύο νέους και να σώσουν τον κόσμο από την καταστροφή.
Αποφάσισαν να μαζέψουν όλα τα κοράκια και τις κίσσες του κόσμου και να τα
στείλουν ψηλά στον Γαλαξία για να σχηματίσουν μια γέφυρα που θα βοηθούσε την Jiknyeo
και τον Gyeonu να διασχίσουν το ποτάμι. Έτσι, τον επόμενο χρόνο, όταν το
ζευγάρι στάθηκε ξανά στις αντικριστές όχθες του Γαλαξία, όλα τα κοράκια και οι
κίσσες παρατάχθηκαν κατά μήκος του ποταμού, χτυπώντας τα φτερά τους και
κρατώντας την ουρά του ενός στο στόμα του άλλου για να φτιάξουν μια γέφυρα.
Μόλις η Jiknyeo και ο Gyeonu κατάλαβαν τι συμβαίνει, έτρεξαν να αγκαλιάσουν ο
ένας τον άλλο χαρούμενοι.
Από τότε, κάθε χρόνο, την έβδομη ημέρα του έβδομου
σεληνιακού μήνα, κατά το Chilseok, τα κοράκια και οι κίσσες σχημάτιζαν μια
γέφυρα στον Γαλαξία και, έτσι, σταμάτησαν οι πλημμύρες. Αυτή η γέφυρα ονομάζονταν
"Ojack kyo"
- μια γέφυρα που χτίστηκε από κοράκια και κίσσες. Μάλιστα, σύμφωνα με τον μύθο,
τα κοράκια και οι κίσσες δεν έχουν φτερά στο κεφάλι τους επειδή το ζευγάρι
πατάει επάνω του. Αν τύχει να βρέξει το βράδυ του Chilseok, λέγεται ότι είναι
τα δάκρυα της Jiknyeo και του Gyeonu που χαίρονται για την συνάντησή τους, αλλά
παράλληλα θλίβονται επειδή θα περάσει ένας ολόκληρος χρόνος μέχρι να δουν ξανά
ο ένας τον άλλον.
Πηγές
https://en.wikipedia.org/wiki/Chilseok
http://www.koreanbuddhism.net/bbs/board.php?bo_table=0010&wr_id=474
Φωτογραφία
Damron Julie,
You EunSun, Korean Stories For Language Learners: Traditional Folktales in
Korean and English, 2018.
[Η Πρεσβεία της Κορέας δεν είναι υπεύθυνη για την
εγκυρότητα του περιεχομένου και οι απόψεις και συστάσεις που διατυπώνονται
αντιπροσωπεύουν τα εμπλεκόμενα άτομα (συντάκτης του κάθε άρθρου) και δεν
αποτελούν άποψη ή σύσταση της Πρεσβείας της Κορέας]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου